تو چه برای بخشیدن داری؟
درخت سایه اش را بی دریغ به تو می بخشد،
و خورشید گرمایش را ،
و گل شمیم خوشش را،
باران طراوتش را،
آسمان برکتش را
و رود قطره قطره آبش را
و پرنده نوای دل انگیزش را
وهمه و همه بخشیدن را از خدایی آموخته اند که آنها را زیبا آفریده...
زیبا ترین آفریده ی خدا انسان است...
تو چه برای بخشیدن داری؟
ثروتت؟
دانشت؟
جانت؟
همه ی اینها خوبند.
اما چرا از گنج بی پایانی که در وجودت داری خرج نمی کنی؟
محبتت...
حاضری آن را ببخشی؟
با لبخندی بر لبت
یا اخلاقی خوش
یادستان پر مهری که برسر کودکی خسته از کار می کشی
یا لبخندی به روی پیرمردی که می خواهد بار سنگینش را با تو تقسیم کند
یا...
مطمئن باش گنجت تمام نمی شود بلکه زیاد تر هم خواهد شد...
از بخشیدنش دریغ نکن...
[ دوشنبه 92/6/25 ] [ 2:36 عصر ] [ زهرا محمدی ممان ]
